Op de zolder van de familie Ruiz zocht Manuel in de boekenkasten naar het vakantiealbum uit zijn jeugd, terwijl zijn vrouw Laura haar oefeningen deed. Plots begonnen ze te praten over het eeuwige dilemma van de zomervakantie van volgend jaar. De kinderen, Julia en Lucas, zaten op hun kamers zogenaamd hun zomertaken te maken.
“Lieverd, vind je ook niet dat het tijd is voor verandering?” riep Laura met die verleidelijke glimlach die Manuel zo goed kende. “Dit jaar stel ik iets anders voor. Iets magisch… voor ons tweeën.”
Nieuwsgierig herhaalde Manuel:
“Magisch? Klinkt duur. Je weet dat ik tevreden ben met een goed ontbijt en een wandeling langs de zee.”
Laura glimlachte opnieuw, serieus maar overtuigd dat ze de discussie al gewonnen had.
“Precies. Stel je dit voor: elke ochtend wakker worden met het geluid van de golven, de geur van de zee... Een charmant hotel, Manuel. Niet zomaar een hotel, maar een van die verborgen juweeltjes aan de Costa Brava. Ik heb onderzoek gedaan en een hotel gevonden met de beste recensies, dat perfect past bij wat we zoeken. Het zou het ideale hotel zijn voor de heer en mevrouw Ruiz.”
Ze hield een strategische pauze, zodat het beeld zich in zijn hoofd kon vormen.
“Denk aan een ontbijt met uitzicht op zee... geen standaardbuffet, maar een kwalitatief ontbijt met verse streekproducten, toast met ham, versgeperste sappen, echte koffie... En dit allemaal, alleen jij en ik, zonder kinderen.”
Vakantie in een hotel met zeezicht
Manuel luisterde nu aandachtiger.
“Zeezicht, zeg je…”
“Precies!” riep Laura, en greep het moment. “En niet alleen dat. Stel je voor dat je de kamer uitloopt en direct aan zee bent, zonder straten over te steken. Ik vond het hotel Golden Mar Menuda erg leuk, een charmant hotel aan het strand, Manuel. Daar, aan de Costa Brava, kunnen we wakker worden en dat vorstelijke ontbijt nemen, en daarna direct blootsvoets wandelen in het zand, met de zeebries die ons gezicht streelt. Is dat niet jouw droom, Manuel?”
Hij knikte langzaam, niet in staat te ontkennen dat het idee hem beviel, alsof hij de scène al voor zich zag.
“En de Costa Brava...” vervolgde Laura, haar stem zachter en dromeriger. “De verborgen baaien en het kristalheldere water. Het hotel Golden Mar Menuda ligt in zo’n baai, met dat turquoise blauw dat je de adem beneemt. Het zou zijn alsof we ons eigen privéstrand hadden.”
De stilte vulde de kamer, alleen onderbroken door een vogel op het dak. Manuel keek haar aan, met een oprechte glimlach op zijn gezicht.
“Een charmant hotel... aan de Costa Brava... met uitzicht op een baai... en dat ontbijt...” herhaalde hij, en proefde elk woord.
Laura kwam dichterbij en pakte zijn hand.
“Het zou een adempauze voor ons beiden zijn, Manuel. Een plek om van de schoonheid te genieten en weer contact te maken, wat we zo hard nodig hebben.”
Hij kneep in haar hand.
“Je hebt me overtuigd, Laura. Een charmant hotel aan de Costa Brava. Ik denk dat je dit keer... helemaal gelijk hebt.”
Laura en Manuel wandelden in gedachten al langs Cala Mar Menuda, de zon van de Costa Brava die hun gezichten verwarmde, en de geur van de zee in elke ademhaling.
Labels
hotel voor koppels, charmant hotel, Costa Brava, romantisch uitje, vakantie voor koppels, hotel met zeezicht
